นี่คือชื่อของเพลงใหม่ล่าสุดจากศิลปินวง  LOMOSONIC ที่ต้องบอกเลยว่าทั้งเนื้อหาของเพลงผนวกเข้ากับ MV ของเพลงออกมาได้อย่างดีเยี่ยมจนต้องหยิบยกขึ้นมาพูดถึงเลยทีเดียว ส่วนตัวต้องบอกก่อนเลยว่าน้ำตาคลอกันเลยทีเดียวหลังจากดู MV จากการถ่ายทอดเเรื่องราวของการเวลาที่ไหลไปผนวกคู่กับสายน้ำที่ไหลโดยไม่มีวันย้อนกลับ นี่คือ กิมมิคที่ผู้กำกับใส่เข้ามาใน MV นี้ โดยใช้เรื่องราวของนักแสดงนำชายที่ต้องผ่านเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตโดยใช้บทสรุปในแต่ละช่วงเวลาด้วยการถ่ายภาพริมลำธาร เปรียบเสมือเป็นตัวแทนความทรงจำที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาต่างๆ โดนที่ทุกๆ ภาพล้วนจะเป็นสถานที่เดิมในทุกช่วงเวลา เราจะเห็นได้ว่าทุกรูปคือบทสรุปของช่วงความทรงจำหลักๆ ในชีวิตของคนหนึ่งคนนี้ ซึ้งเราจะเห็นว่าตั้งแต่ภาพครอบครัว ไปจนเพื่อนคนแรกในความทรงจำ การสูญเสียคนในครอบครัวครั้งแรก  สัตว์เลี้ยงตัวแรก รักครั้งแรก สังคมใหม่ และสุดท้ายคือการสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุดเคยที่ผ่านมาทั้งหมด ในภาพสุดท้ายนี้เราจะไม่เห็นว่ามีใครอยู่ในภาพเลย เพราะถ้าเราสังเกตดีๆ แล้วในเรื่องนี้สิ่งที่ทางผู้กำกับอยากจะสื่อคือเรื่องของสิ่งที่แน่นอนทื่เลี่ยงไม่ได้อย่างแน่นอนกก็คือการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักที่สุดของเรานั่นเองในเรื่องนี้เราจะเห็นว่าตัวละครหลักก็คือตัวนักแสดงนำชายและพ่อของเข้านั่นเอง นั่นเลยเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมรูปสุดท้ายถึงไม่มีใครอยู่เลย เหลือไวเพียงแค่ภาพของสายน้ำที่ไหนผ่านไปเรื่อยๆ แค่นั้น ไม่อาจสร้างภาพความทรงจำเพิ่มได้อีก ส่วนไคลแมกซ์ที่ทำให้ผมถึงกับน้ำตาคลอก็คือฉากที่นักแสดงนำชายกำลังนั่งอยู่ข้างศพของพ่อแต่ได้ยินเสียงพ่อเรียกว่าไปขับรกเล่นกัน แล้วก็ตัดภาพไปที่นักแสดงนำชายขับรถโดยมีพ่อนั่งซ้อนท้ายไปด้วย แล้วไปจบตรงที่พ่อของนักแสดงนำ พูดว่า “ส่งพ่อแค่นี้แหละ” จุดนี้แหละที่น้ำตาแตกยิ่งขึ้นไปอีกเพราะว่าประโยคสั้นๆนี้คือจุดที่จะบอกว่า เรายังต้องไปต่อกับชีวิตที่เหลือนะ ถึงแม้ว่าเรายังอยากจะให้ย้อนกลับแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี

หลังจากได้ดูจนจบก็ถึงกับนั่งซึมๆ ไปเป็นชั่วโมง นั่งทบทวนถึงเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตเลยก็ว่าได้ ที่ผ่านมาเราแทบไม่เคยคิดถึงหรือย้อนมองถึงรายละเอียดพวกนี้เลยด้วยซ้ำ พอวันนี้ได้นั่งย้อนมองกลับไปถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาค่อยๆนึกย้อนถึงรายละเอียดต่างๆ ความรู้สึกในช่วงเวลาต่างๆก็ ยังคงกลับมาได้เหมือนเดิมแต่ต่างไปที่เราเข้าใจมากกว่าเดิม นี่สินะที่เรียกว่า “กาลเวลาจะเยียวยาทุกสิ่ง “ แต่ก็แค่เยียวยาแหละนะ เพราะความทรงจำและความรู้สึกที่เคยมีไม่อาจเลือนหายไปได้เลย นึกถึงทีไรก็ยังคงรับรู้ได้อยู่ดี บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าในชีวิตคนเรานั้นจะต้องก้าวผ่านเรื่องราวเหล่านี้ไปอีกสีกแค่ไหน ในเมื่อมนุษย์อย่างเราก็ไม่อาจเลี่ยงความสัมพันธ์ไปอยู่โดดเดียวได้อยู่ดี หรือนี้คือราคาที่เราต้องแลกไปกับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น ยิ่งมีมากลึกซึ้งมาก ผูกพันมาก ก็ต้องแลกมาด้วยความเสียใจที่มากขึ้นตามไปด้วย สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะสุขหรือทุกเพียงได้ แต่อย่างที่ทาง MV ได้บอกอย่างหนึ่งก็คือ ยังไง “กาลเวลาก็ไม่อาจย้อนคืนฉันใด ชีวิตก็ต้องก้าวต่อไปฉันนั้น”

Cr.เพลง ส่งเธอได้เท่านี้ (Goodbye) - LOMOSONIC [official MV]